Saturday, October 18, 2014

බෝතල් වගාවක් සාර්ථකව වැඩෙන්නේ කෙසේද?

බෝතල් වගාවක් සාර්ථකව කළ හැකි වන්නේ ඒවා තුළ ඇති මුද්‍රා තැබූ පරිසරය මුළුමනින් ම ස්වයංපුර්ණ පරිසර පද්ධතියක් වුණොත් පමණයි. එවිට බෝතලය තුළ ඒ ශාකයේ වැඞීමට අවශ්‍ය ප‍්‍රභා සංශ්ලේෂණ කි‍්‍රයාවලිය මගින් ඒ තුළ ඇති පෝෂක ප‍්‍රතිචක‍්‍රීකරණය කර ගත හැකියි.

පැළෑටියට වැඩෙන්නට බාහිරව අවශ්‍ය වන්නේ ආලෝකය පමණයි. එයින් පැළෑටියට තම ආහාරය නිපදවා ගෙන ජීවත් වීමට අවශ්‍ය ශක්තිය ලබා දෙනවා.

පැළෑටියේ පත‍්‍ර මතට වැටී දිළිසෙන ආලෝකය හරිතප‍්‍රද (ක්ලෝරෝෆිල්) ඇතුළත් ප්‍රෝටීන් මගින් උරා ගන්නවා.


මේ ආලෝක ශක්තියෙන් කොටසක් ශක්තිය ගබඩා කරන අණු විශේෂයක් වූ ඇඩිනෝසයින් ට‍්‍රයිපොස්පේට් (adenosine triphosphate) මගින් ගබඩා කර ගන්නවා. ඉතිරිය ශාකයේ මුල් ඔස්සේ පසෙන් උරා ගන්නා ජලයෙන් ඉලෙක්ට්‍රෝන වෙන්කර ගැනීමට යොදා ගන්නවා.

මේ ඉලෙක්ට්‍රෝන ඉන් නිදහස්ව රසායනික ප‍්‍රතිකි‍්‍රයාවක් මගින් කාබන්ඩයොක්සයිඞ් කාබොහයිඩ්‍රේට් බවට පත් කිරීමට උදවු වෙනවා. ඒ කි‍්‍රයාවලියේ දී ඔක්සිජන් මුදා හැරෙනවා.

මේ ප‍්‍රභාසංස්ලේෂණ කි‍්‍රයාවලියේදී සිදු වන්නේ මිනිසා ඇතුළු වෙනත් ජීවීන්ගේ සෛලීය ශ්වසනයේ දී සිදු වන දෙයට ප‍්‍රතිවිරුද්ධ දෙයක්. එහි දී සිදුවන්නේ ශක්තිය ඇතුළත් කාබොහයිඩ්‍රේට්වල ඇති ශක්තිය ඔක්සිජන් සමග ප‍්‍රතිකි‍්‍රයා කර කාබන් ඩයොක්සයිඞ් හා ජලය නිකුත් කිරීමයි. එහිදී රසායනික ශක්තියක් මුදා හැරෙනවා.

එහෙත් පරිසර පද්ධතියත් සෛල ශ්වසනය යොදා ගන්නවා. ඒ පැළැටියෙන් ගිලිහී වැටෙන දිරා ගිය පත‍්‍ර ඛණ්ඩනය කිරීමටයි. එම කි‍්‍රයාවලියේ මේ කොටසේ දී බෝතල් වගාවේ ඇති පසෙහි තිබෙන බැක්ටීරියා පැළෑටියෙන් නිකුත්වන ඔක්සිජන් අවශෝෂණය කර කාබන් ඩයොක්සයිඞ් මුදා හරිනවා. පැළෑටිය එය නැවත සිය වර්ධනයට යොදා ගන්නවා.

ඇත්තෙන් ම, රාති‍්‍ර කාලයේ දී ප‍්‍රභාසංස්ලේෂණ කි‍්‍රයාවලිය සඳහා හිරු එළිය නැති නිසා ශාකය ‘පණ’ රැක ගන්නට සෛල ශ්වසනය යොදා ගන්නවා. එමගින් ගබඩා කර ගත් පෝෂක ඛණ්ඩනය කර සිය අවශ්‍යතා සපුරා ගන්නවා.


බෝතල් වගාවක ඇත්තේ සංවෘත පරිසරයක්. එයින් අදහස් කෙරෙන්නේ එහි ජලචක‍්‍රයත් ඒ තුළම සිදු වන ස්වයංපූර්ණ කි‍්‍රයාවලියක් බවයි.

බෝතලය ඇතුළේ ඇති ජලය ශාකයේ මුල්වලින් ඉහළට ගෙන යනවා. ඊළඟට එය උත්ස්වේදනය මගින් වාතයට මුදා හැරෙනවා. ඒවා බෝතලය ඇතුළ් පැත්තේ වැදී ඝනීභවනය වී පහත පසට වැටෙනවා. එහි දී යළිත් එහි චක‍්‍රය ඇරඹෙනවා.

ඔබේ ම බෝතල් වගාවක් කරන්නේ කෙසේද?

බෝතල් වගාවක් යනු සූක්ෂම ලෝකයක් (microcosm) බිහි කිරීමක්. ඒකට වෙනම ම විශේෂ වාසභූමියක් තියෙනවා. අවශ්‍ය වන්නේ සුළු නඩත්තු කිරීමක් පමණයි.

මුලින්ම ඒ සඳහා වීදුරු බඳුනක් තෝරා ගන්න. මූඩියක් තියෙන කට ලොකු එකක් වුණොත් වඩාත් පහසුයි.

දැන් අවශ්‍ය වන්නේ පොච්චිවල පාවිච්චියට ගන්නා හොඳ කොම්පෝස්ට් පෝර හා ගල්කැට මුසු සරුපස ටිකක් විතරයි. ඒ වගේ ම සිට වීමට පැළ වර්ගයක් සොයා ගන්නත් ඕනෑ.

වීදුරු බඳුන අඩියේ පස හා පෝර තැන්පත් කිරීමට දිග මිටක් සහිත හැන්දක් අවශ්‍ය වෙනවා. ඒ පස් තට්ටුව සිටුවන පැළයේ මුල් වැසෙන තරම් ගනකම් වෙන්න ඕනෑ.

දැන් එහි පැළ සිටුවීම තමයි, ඊළඟට කරන්න තියෙන්නේ. මේ සංවෘත පරිසරයක පහසුවෙන් ම හැදෙන්නේ වැඩි ආලෝකයක් අවශ්‍ය නැති ශාක වර්ගයි. විශේෂයෙන් ගෘහස්ත ශාක මේ ගණයට වැටෙනවා.

ඔබ දැක ඇති ළිං ඇතුළේ මීවන වර්ගයේ පැළෑටි වැවෙනවා. අලංකාර රටාවක පත‍්‍ර ඇති පැළයක් තෝරා ගත්තොත් එය ගෘහ අලංකරණයටත් යොදා ගන්න පුළුවන්. මීවන (Fern) පවුලේ වගේ ම බිගෝනියා (Begonia) පවුලේ ශාකත් මේ සඳහා සුදුසුයි. මීවන පවුලට අයත් ඇඩියැන්ටම් (Adiantum) තවත් සුදුසු වර්ගයක්. සපුෂ්ප ශාකයක් වූ සොලිරොලියා (Soleirolia) නම් ප‍්‍රහේදයත් හොඳයි.

පැළය සිටුවා තවත් අතිරේකව පස් ටිකක් දමා අලංකාරය වැඩි කර ගන්න. මෙයට ජලය යෙදීම ඉතා පරෙස්සමින් කළ යුතුයි. දැන් මෙය ඔබට විසිත්ත කාමරය හෝ ඔබේ නිදන කාමරය අලංකාර කරන්නත් යොදා ගන්න පුළුවන්. ගෙතුළට හිරු එළිය ගලා එන තැතක තිබ්බොත් ඔබට වඩා සාර්ථකව දිගු කලක් තබා ගත්තෑකි.
 
taken from .malkakulu.com/2013/03/

ජලය වාතය කිසිවක් නැතිව විස්මිත ලෙස බෝතලයක වවන අපූරු ගෙවත්තක්!


මේ විස්මිත කතාව ඔබ වෙත ගෙන එන්නේ එංගලන්තයේ ගොවියෙක්. ඔහු බෝතලයක් ඇතුළේ වගාවක් කරනවා. වතුරවත් වාතයවත් නොලැබෙන ලෙස මුද්‍රා තැබූ බෝතලයක තමයි මේ ශාකය වැවෙන්නේ!

 
මේ ඬේවිඞ් ලැටිමර් ඔහුගේ බෝතල් වගාවත් සමග. මෙය අවුරුදු 53කට පෙර සිට වූ ඔහු අන්තිමට වතුර දැම්මේ 1972දියි. එදා සිට වතුරත් නැතුව මේ මුද්‍රා තැබූ බෝතලය තුළ වසර 41ක් තිස්සේ හොඳින් වැඩෙනවා.

ඔහුගේ ගෙතුළ හිරු එළියත් කෙළින් වැටෙන්නේ නැති තැනක මේ වගා බෝතලය තබා තිබුණා. අවුරුදු 41ක් තිස්සේ ම වතුර දැම්මේවත් වාතය ලබා දෙන්නට බෝතලයේ මුඩිය ඇරියේ වත් නැහැ. මේ ඔහු කියන ඔහුගේ අපූරු කතාවයි.

ඔහු බි‍්‍රතාන්‍යයේ සරේ ප‍්‍රාන්තයේ ක්රේන්ලී හී ඬේවිඞ් ලැටිමර් නම් 80 හැවිරිදි විශ‍්‍රාමිකයෙක්. විදුලි ඉංජිනේරුවරයකු ලෙස සේවය කළ ඔහු රැකියාවේ යෙදී සිටියදීම අමුතු ජාතියේ අත්හදා බැලීමක් කරන්න කල්පනා කළා. 1960 දී ලොකු බෝතලයක් අරන් ඒක ඇතුළේ පැළයක් සිටෙව්වා. ඊට පස්සේ එය සුළං නොවදින සේ මුද්‍රා තැබුවා. වසර 12කට පස්සේ බැලූවාම ඒ බෝතලය ඇතුළේ ඒ පැළය හොඳින් වැඩෙමින් තිබුණා.

ඔහු එයට වතුර ටිකක් දමලා තවදුරටත් එහෙමම තියෙන්න හැරියා. බෝතලය තබා තිබුණේ නිවසේ මුල්ලකයි. තවත් අවුරුදු 41කට පස්සේ ඔහු බෝතලයේ වගාව පරීක්ෂා කර බැලූවා. ඔහු දුටු දෙයින් මවිත වුණා. ඒ ශාකය හොඳින් වැඩෙමින් තිබුණා.

ඔහු පසුගියදා අවුරුදු 53ක් පරණ බෝතල් වගාවේ ඡායාරූපයකුත් රැගෙන ගුවන් විදුලි වැඩසටහනකට සහභාගි වුණා.

ඒ බි‍්‍රතාන්‍යයේ රේඩියෝ 4 ගුවන්විදුලි නාළිකාවේ ‘ගාඞ්නර්ස් ක්වෙෂ්චන් ටයිම්’ (උයන්පල්ලාගේ ප‍්‍රශ්න වේලාව) නම් වැඩසටහනටයි.

එහි පැමිණ සිට විශේෂඥ මණ්ඩලය, එය ශාක තමන්ගේම අපද්‍රව්‍ය ප‍්‍රතිචක‍්‍රීකරණය කොට ජීවත්වෙන බවට හොඳ නිදසුනක් ලෙසට පිළිගත්තා පමණක් නොව ඒ ගැන ඔහුට ප‍්‍රශංසා කළා.

මේ බෝතල් වත්ත හොඳින් වැඩෙන්නේ ඒ මුද්‍රා තැබූ ඉඩකඩ තුළ පවා ඒ ශාකයට වැඩෙන්නට අවශ්‍ය ස්වයංපෝෂිත පරිසර පද්ධතියක් ඇති නිසයි. ඒ පරිසර පද්ධතිය තුළ ශාකයත් පසෙහි ඇති බැක්ටීරියාත් එකට එක්ව කි‍්‍රයා කරනවා.

ශාකයට වැඩෙන්න බාහිරව අවශ්‍ය අනෙක් එකම දෙය ආලෝකයයි. ඒ එයින් තමන්ගේ ම ආහාර නිපදවා ගෙන නොකඩවා වැඩෙන්න අවශ්‍ය ශක්තිය ලබා දෙන නිසයි.

බෝතලය ඇතුළේ පැළය සිටුවන විට දැමූ වතුර නෙකඩවා ප‍්‍රතිචක‍්‍රීකරණය වෙනවා. ඒ අතර පසෙහි ඇති බැක්ටීරියා ශාකයෙන් ඉවත් කෙරෙන පත‍්‍ර ආදි දිරා යන ද්‍රව්‍ය ඛණ්ඩනය කරමින් කාබන් ඩයොක්සයිඞ් නිපදවනවා. එය වැඩෙන ශාකය යළිත් පාවිච්චියට ගන්නවා එහි වර්ධනයට.

එම ගුවන්විදුලි වැඩසටහනට ආ එක් විශේෂඥයකු වූ කි‍්‍රස් බියර්ඞ්ෂෝ කීවේ, ‘මෙය, පැළෑටියකට තමන් මුළුමනින් ම හුදෙකලා වූ විටෙක ප‍්‍රතිචක‍්‍රීකරණය කරමින් තමන්ගේ පැවැත්ම ගෙනයාමට ඇති හැකියාව පෙන්වන හොඳ නිදසුනක් බවයි.’

‘මේක ඉතාමත් හොඳ නිදසුනක්, අවස්ථාවට සුදුසු ආකාරයට කටයුතු කිරීමට පැළෑටියකට ඇති හැකියාව කියා පාන’ ඔහු කියනවා.

රාජකීය ගෙවතු වගා සංගමයේ විශේඥයකු වූ ගයි බාටර් මේ බෝතල් වත්ත ගැන ඬේලිමේල් අන්තර්ජාල පුවත්පතට අදහස් දක්වමින් කියන්නේ, ‘මෙය ඉතාමත් අසාමාන්‍ය දෙයක්’ බවයි.

‘ඒක හොඳින් ජීවිතය පවත්වා ගෙන යනවා. ඒත් වසර 50ක් වගේ කාලයකට එච්චර වැඩිලා නෑ. මේක ඕක් ගෙඩියක් නම් මේ වන විට දැවැන්ත වෘක්ෂයක් වෙන්න තිබුණා. ඒත් මේක කොහොම හරි දිවි රැක ගෙන ඉන්න සමත් වී තියෙනවා.’ ඔහු කියනවා.

 
බාහිර ලෝකයෙන් ඈත් වුවද ඬේවිඞ්ගේ බෝතලය තුළ ඒ ශාකය හොඳින් වැඩුණා.

දැනට 80 හැවිරිදි වියේ පසු වන ඬේවිඞ්ට අවශ්‍ය වුණේ වැසුණු එහෙත් සර්වසම්පූර්ණ පරිසරයකදී ශාකයකට ජීවිතය පවත්වා ගෙන යාමට හැකියි යන න්‍යාය පරීක්ෂා කර බලන්නයි.

ඒ නිසයි, ඔහු 1960 දී ගැලූම් 10ක් අල්ලන මේ යෝධ බුජම තුළ කුඩා පැළ හතරක් සිට වූ පස් ටිකක් තැන්පත් කළේ. පස් දමා ඇතුළේ බිම සකසා කම්බියකින එහි පැළ හතර ඉන්දෙව්වා.

ඉන්පසු ඔහු මූඩියක් ගසා ඒ විශාල බෝතලය වසා දැම්මා. ටික දිනකට පසු ඒ පැළ හතරෙන් පැළ තුනක් මියගියා. එකක් ඉතුරු වුණා. ඒ ඉතුරු පැළය හොඳින් වැඩෙන්න පටන් ගත්තා.

ඔහු මේ ශාකයට වතුර දමා ඇත්තේ අවුරුදු පනස් තුනටම දෙවතාවයි. අන්තිම වතාවට දැම්මේ 1972දියි. ඊට පස්සේ මූඩිය තෙල් ගල්වා හොඳින් හිර කර වසා දැම්මා. දැන් වසර 41ක් තිස්සේ ඒක තාමත් ඒ විදියටමයි තියෙන්නේ.

ඔහු මෙය පැළ කර තියෙන්නේ අත්හදා බැලීමක් හැටියටයි. ‘තවමත් මේ අත්හදා බැලීම ඉවර නෑ. මේ ශාකය තවත් කොච්චර කල් තියෙයිද මං දන්නේ නෑ. මේක මගෙන් දරුවන්ට තමයි බාර වෙන්නේ මේ පරීක්ෂණය අවසන් කිරීම’ ඔහු කියනවා.

 
අවුරුදු 27ක් ම ඒ පැළය සහිත බුජම තිබුණේ නිවසේ පඩිපෙළ අසල මුල්ලකයි.

taken from malkakulu web